(EPDM) نوعی پلیمر که در صنعت کاربردهای بسیار زیاد و مختلفی دارد. EPDM  یک لاستیک مصنوعی است که از مقاومت بالایی برخوردار است که مخفف اتیلن پروپیلن داین مونومراست این ماده اولین بار در سال 1962 توسط کارل زیگلر «Karl Ziegler» معرفی شد. اما این کشف ، بعدها توسط همین دانشمند آلمانی و دانشمند ایتالیایی «Giulio Natta» گسترش یافته و برنده جایزه نوبل شد . این ماده در همین سال ها در ایالات متحده آمریکا به دلیل اینکه مشتقات نفتی بسیار گران بودند، مورد استفاده و استقبال قرار گرفت. EPDM به دلیل گرانی ایزوگام یا قیر توانست در بازار جایگاه خود را پیدا کند و در ساختمان سازی در سطح گسترده ای مورد استفاده قرار بگیرد. امروزه این ماده در درزگیرها، تولیدات واشر و محصولات لاستیکی دیگر نیز به علت عایق بودن در برابر عوامل محیطی استفاده می شود.امروزه EPDM جزء پرمصرف ترین مواد در جهان شناخته شده است و لاستیک های تولید شده از این ماده به عنوان پرمصرف ترین لاستیک ها در بازار عرضه می شوند.

انالیز EPDM

میزان اتیلن در زنجیره ی سازنده ی پلیمری حدودا 60 تا 80 درصد است. انواع تجاری این لاستیک ها 55 تا 75 درصد اتیلن مصنوعی دارد که انواع مختلفی از الاستومرها را می توان به صورت متنوعی به وجود آورد. جالب است بدانید که نقش اصلی پروپیلن در این ماده ی کوپلیمری این است که نظم زنجیری پلی اتیلنی را به هم بزند و آن را دچار شکست کند و از بلوری شدن اتیلن جلوگیری کند در نتیجه باعث می شود که پخت گوگردی این ترکیب میسر شود، به این صورت که اگر هیدروژناسیون روی زنجیره لاستیک به صورت طبیعی انجام گیرد کوپلیمر به صورت یک در میان از لاستیک اتیلن-پروپیلن حاصل می شود و چون از طرفی زنجیره اصلی همین کوپلیمر اشباع شده است امکان خت گوگردی را به وجود نمی آورد.

برای فراهم کردن امکان پخت باید مونومر سوم در حالت جانبی نسبت به زنجیر اصلی قرار بگیرد و به ساختار مولکولی آن اضافه می شود و لذا ساختمان مولکولی متفاوت می شود و در نتیجه قابلیت پخت را پیدا می کند.

در حالت کلی می توان گفت این کوپلیمر به صورت خطی نیست البته میزان شاخه ای بودن این ماده به درصد مونومرها و موقعیت پلیمریزاسیون بستگی دارد. شاخه ای شدن بیشتر در صورتی رخ می دهد که درصد مونومر سوم افزایش پیدا کند. بهتر است بگوییم که آنالیز EPDM به استفاده بهتر آن در قسمت های مختلف کمک شایانی می کند از دیگر نکات قابل توجه این است که این ماده قابلیت عایق بودن خود را در داخل کابل ها تا kv60 حفظ کرده و این قابلیت لاستیکی را از دست نمی دهد، به همین دلیل به عنوان پوشش های سیم و کابل در تولیدات مختلف به کار می رود.

.